ΓΡΑΦΕΙΝ

54

Και τί όμορφα τα δύο γεροντάκια. Πόσο γλυκά και αστεία κατέβαιναν από το λεωφορείο σχεδόν σαν σε αργή κίνηση. «Ας τους δώσω λίγο χρόνο», «το δικαιούνται» σκέφτηκα. Ήταν ο σοβαρός και καλοντυμένος...

Το δώρο

Ο θυμός σιγοβράζει μέσα της. Φοβάται μην ξεχειλίσει. Δεν έχει φωνή — έχει βάρος. Σαν πέτρα στο στήθος. Σφιχτός σαν σπάγκος γύρω απ’ τον λαιμό της. Θερμός, υγρός, παρασιτικός. Δεν φεύγει. Δεν...

Ειδοί Ιουλίου

Και να πεις πως δεν είχαμε τον Σπουρίννα μας, τον περιγελάσαμε και να πεις πως δεν μας το ΄πανε τ΄όνειρά μας Καλπουρνία                                                                       -το ΄να...

Κόκκινα γαρύφαλλα

Επί, Δημοσθένη Σεβέρη-Γρίδα Διγενή γωνία «Δεν άκουσα ούτε το κουδουνάκι του ποδηλάτη, που ξυστά πέρασε από πλάι. Όχι, κοντοστάθηκα στ’ ανθοπωλείο με τα μπουκέτα. Ήταν δέκα, εκατό, χίλια, κόκκινα...

Με δικό της νήμα

Ούτε να γίνει θρύλος ήθελε η Πηνελόπη ούτε η προσωποποίηση της καρτερικότητας. Πολύ δε περισσότερο μια υφάντρα. Ποιος σκέφτηκε να της δώσει αυτό το όνομα; Μα Πηνελόπη! Αυτή που ξεδιπλώνει το υφάδι...

Επιλεγμένες ιστορίες

Η πισίνα

Εκείνα τα καυτά μεσημέρια του Ιουλίου που τα τζιτζίκια χαλούσαν τον κόσμο με τις μουσικές τους εμείς βολοδέρναμε στη γειτονιά. Η μάνα βάρδια και υπερωρίες στο εργοστάσιο και ο πατέρας στα χωράφια. Μας πρόσεχε η γιαγιά...

Ένα χωνάκι παγωτό με γεύση φράουλα

Ήταν το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής μου. Σ’ ένα μικρό οικογενειακό ξενοδοχείο για δεκαπέντε ολόκληρες μέρες εγώ και η εγγόνα μου. Τι άλλο να ζητήσει μια γυναίκα στην ηλικία μου; Ίσως, ναι, μια ανάμνηση από ένα...

Η νεράιδα που με ερωτεύτηκε

Πάντα είχα μια κρυφή αγάπη για τα πλάσματα των παραμυθιών που μου έμαθε η γιαγιά μου, διαβάζοντας μου παραμύθια τα καλοκαίρια. Το αγαπημένο μου παραμύθι ήταν αυτό με τις νεράιδες. Τις μικροσκοπικές γυναίκες με την...

Tο ημερολόγιο

Τη συνήθεια να κόβω κάθε μέρα το χαρτάκι από το ημερολόγιο με τα στιχάκια και τα γνωμικά την απέκτησα από τη μάνα μου. Εκείνη γυναίκα σ΄ ένα χωριό της Νάξου, αγράμματη, αναζητούσε κάτι να την παρηγορεί που ο πατέρας...

Μια παλιά σκονισμένη κιθάρα

Κι όμως τι νόημα έχει η ζωή χωρίς την μουσική; Πάντα αυτό έλεγε και με την κιθάρα της ξεκινούσε το τραγούδι. Εγώ έτρεχα πάνω κάτω στην ακτή στο σπίτι που πηγαίναμε στη θάλασσα κάθε καλοκαίρι. Αυτή κλεφτά γυρνούσε για να...

Τα πιο πρόσφατα

54

Και τί όμορφα τα δύο γεροντάκια. Πόσο γλυκά και αστεία κατέβαιναν από το λεωφορείο σχεδόν σαν σε αργή κίνηση. «Ας τους δώσω λίγο χρόνο», «το δικαιούνται» σκέφτηκα. Ήταν ο σοβαρός και καλοντυμένος κύριος που κρατούσε...

Ειδοί Ιουλίου

Και να πεις πως δεν είχαμε τον Σπουρίννα μας, τον περιγελάσαμε και να πεις πως δεν μας το ΄πανε τ΄όνειρά μας Καλπουρνία                                                                       -το ΄να το 64 κι τ΄άλλο το...

Ο Χιονάνθρωπος

Θεοσκότεινα. Έριχνε πηχτές νιφάδες χιόνι. Χιόνιζε! Ερχόταν αυτός από τα βουνά, φτιαγμένος από χιόνι, και έτρεχε ο Χιονάνθρωπος! Στάθηκε στην πλατεία του χωριού, όρθιος, κουρασμένος, μοναχικός. Εκεί τον βρήκαν σιωπηλό...

Μοσχοβολάω μούχλα

Έξι σπίτια κι εκείνη στέκει δίπλα, πάνω από το κεφάλι μου, στην άκρη του ματιού μου. Έξι σπίτια άλλαξα κι εκείνη επιμένει δίπλα μου και απλώνεται. Έχω αρχίσει να πιστεύω πως πλέον δεν οφείλεται στην υγρασία, να δεις που...

error: www.grafein.gr